…bir kayıp adam
Pazar sabahı keyifli bir kahvaltının ardından Sariyer’e doÄŸru pedal basmaya karar vermistik…Evden çıkalı henüz bir kaç yüz metre olmuÅŸtu ki, karşımdan gelmekte olani yaÅŸlı bir amcanın el-kol hareketleriyle durmak zorunda kaldım…Gözleri yaÅŸlı, 65-70 yaÅŸlarındaki bir amca bana doÄŸru seyirtti, sanki öz oÄŸlu/torunuymuÅŸumcasına hasretle boynuma sarıldı, boÄŸazına hıçkırıklar düğümlenerek bu yazıya konu olacak hikayesini anlatmaya baÅŸladı;
“eski bir bisikletçiymis…ÅŸampiyonmuÅŸ…”
Titrek elleriyle cebinden bir tomar fotoÄŸraf çıkardı…fotoÄŸrafların hepsinde genç ve yakışıklı bir delikanlının açık ara önde götürdüğü bisiklet yarışlarından sararmış kareler vardi. Legnano’ymuÅŸ Muharrem Amca’nin bisikleti..Makedonya/Ãœsküp’te birinci oldugu yerel yarışmanın rekoru ise o gün bugündür kırılamamış…
Yaklaşık 15 dakikalik Türk Kahvesi tadındaki sohbetimizin ardindan, “Allah tekerinize taÅŸ deÄŸdirmesin çocuklar, benim için de pedal basın diyerek başını öne eÄŸdi zira kalça kemiÄŸi kırıldıktan sonra binemez olmuÅŸ bisiklete ÅŸampiyon… Son bir kez tebessümle yüzümüze ve onun zamanının çok ötesi donanımlara sahip bisikletlerimize özlemle baktı…Tam vedalaÅŸmak üzereyken hafifçe omuzuma dokundu ve titrek bir sesle “bekle” dedi…O koca fotoÄŸraf tomarından en deÄŸerli parçayı yani Ãœsküp’teki ÅŸampiyonluÄŸunu ölümsüzleÅŸtiren belki de tek belge olan sararmış fotoÄŸrafını bana uzatti…ve kendinden emin fakat kısık bir sesle “al bunu” dedi…Arkasını dönüp yavaÅŸ yavaÅŸ uzaklaşırken, ilk karşılaÅŸmamızdaki bastonuna dayanarak zor ayakta durabilen ihtiyar gitmiÅŸ, yerine her türlü sonucu olgunlukla karşılayabilen bir sporcu maÄŸrurluÄŸuna sahip gerçek bir ÅŸampiyon gelmiÅŸti…sessiz ve yavaÅŸ adımlarla kabalığa karışarak kayboldu…
2007