Pek çoÄŸunuz gibi, soÄŸuk kış gecelerinde boooo-zaaaaa diye bağıran sokak satıcılarından duymadım ben bozayı ilk kez. Ä°tiraf ediyorum, 17 yaşına kadar tadının ve görüntüsünün neye benzediÄŸine dair fikrim bile yoktu bu meretin!. Aslında, unutmak, yok sayılmak istenilen anılar listemin üst sıralarında yer aldığı için, ilk nerede tattığım, kiminle içtiÄŸim detaylarına girmemeyi tercih etsem de, kiÅŸisel tarihime dip not düşmek adına, aklımdan bolca geçirdiÄŸim “KeÅŸke o gün hiç boza içmeseymiÅŸim!” tümcesinin zarfı diye tanımlayabilirim bu hayat misali, tatlı/ekÅŸi iksiri!

Neyse, konumuza dönelim,

BildiÄŸiniz üzere boza, temel maddesi bulgur veya darı olan garip bir içki. “İçki” kelimesini özellikle kullanıyorum zira, aslında tüketilene kadar fermantasyonu devam eden, saklama koÅŸulları, bekleme süresi ve havanın sıcaklığı gibi parametrelere göre deÄŸiÅŸiklik göstermekle beraber, içerisinde %2 ila %8 arası alkol barındıran <bir tuhaf içki> geleneksel lezzetimiz boza. Rivayet odur ki, garip uygulamaları ve ÅŸizofrenik tavırları ile günümüzdeki bazı siyasetçilere fena halde benzeÅŸen meÅŸhur IV. Murat, geceleri tebdil-i kıyafet dolaşırken, sadece meyhanecileri deÄŸil, bozacıları da derdest edermiÅŸ! Yani anlayacağınız kıvamının, tadının, hastası olduÄŸumuz meÅŸhur bozamız, Osmanlı döneminde sadece lezzeti için tüketilen, masum, geleneksel bir içecek deÄŸil, adetli tüketilmesi durumunda kafa yapan, gamı, kederi, efkarı uzaklaÅŸtıran, zamane birasıymış!

Şaşırtıcı değil mi!?

“Ne oldu da gecenin bir vakti aklına düştü bu “boza” lakırdısı arkadaşım!” dediÄŸinizi duyar gibiyim, açıklayayım efendim;

…malumunuz, geçtiÄŸimiz haftalarda sevgili Orhan Pamuk‘un 1960’lardan günümüze bir sokak satıcısının (bozacı) hayatını ve yaÅŸadığımız ÅŸehrin yakın tarihini anlatan kitabı “Kafamda bir tuhaflık” yayınlandı. Zengin bir ailede yetiÅŸmiÅŸ, iyi okullarda okumuÅŸ, tam bir NiÅŸantaşı çocuÄŸu olmasına raÄŸmen, Orhan Pamuk’un nasıl olup da hikayeyi BeyÅŸehirli Bozacı Mevlüt’ün gözünden bu derece gerçek anlatabildiÄŸi benim açımdan anlaşılamaz ve hayranlık uyandıran bir muamma olsa da ortaya iç ısıtan, harika bir eser çıkmış. Yakın tarihe meraklı, istanbulsever pek çok kiÅŸinin yaÅŸananları,  özellikle son 40 yılda ÅŸehrin nasıl bir mega-köy’e evrildiÄŸine tanıklık etmiÅŸ birinin gözünden/sözünden dinlemek isteyeceÄŸini ve kitabı beÄŸeneceÄŸini tahmin ediyorum. Gerçekten tarçını bol boza kıvamında bir kitap olmuÅŸ, tebrikler üstad!

Hem resmi, hem de şahsi görüşüm şudur ki;

Bu kitabı okuyun efendim!
Hatta, caiz midir, deÄŸil midir siktir edip, “Boza İçerek” okuyun!