Ekrem Başkan hepimize Mart’ın sonu bahar sözü verse de güneşli günler hala uzak ve her haftasonu yağmura uyanıyoruz. Biz de bu durumdan çok sıkıldık ve ufak bir kaçamak için haftasonu rotamızı Bulgaristan’ın başkenti Sofya’ya çevirdik. Ulaşım şekli olarak bu sefer motosiklet yerine uzun süredir deneyimlemeyi planladığımız Halkalı-Sofya trenini tercih ettik.

Hiç bir araştırma ve özel planlama yapmadan çıktığımız bu yolculuk bize neler getirecek inanın bilemiyorum(zira hala yollardayız), ama bu sefer bir tatil güncesi yazmak yerine her nedense cevaplarına internet üzerinden ulaşmakta biraz zorlandığım ve ancak tecrübe ettikçe netleşen bazı sorulara dilim döndüğünce cevap vermeye çalışayım, malum bilgi paylaştıkça çoğalır;

Bilet nasıl alınır, ne kadardır?

Garip bir şekilde online bilet satışı yok, gidiş-dönüş bileti almanın en kolay yolu Sirkeci Tren garından almak. Biz 2 kişi için 2.mevkii, 2 kişilik yataklı vagon Gidiş-dönüş biletini 888TL’ye aldık (euro kuru 6.53TL ~135euro). TL ve Euro ile alım yapabilmek mümkün – kredi kartı ile ödeme seçeneği yok.

Bilet almak için pasaportun yanınızda olması gerekir mi?

Hayır gerekmez, bilet üzerinde ad/soyad dahil hiç bir detay yok. Yani yanınızda pasaport olmadan, kendinize ve arkadaşlarınıza bilet alabilirsiniz

Bileti aldık ya sonrası..!

Tren Türkiye saati ile 22:45’te Halkalı’dan kalkıyor. Kalkış istasyonu Marmaray ile aynı yer olduğu içintrene ulaşmak için şiddetle Yenikapı-Halkalı Marmaray hattını kullanmanızı tavsiye ederim. Bu hatta 15dk da bir sefer var ve 13 istasyon (~40dk) sonra Yenikapı’dan Halkalı’ya  ulaşmak mümkün (kişi başı yaklaşık 3.5TL maliyetle!). Ayrıca 21:30’da Sirkeci’den kalkan bir servis imkanı da mevcut.

Yolculuk kaç saat sürüyor?

Bu kısım tam bir muamma, normalde sabah 8:45’te Sofya’da olması gereken tren, bazen gümrük işlemlerinin uzaması, sinyalizasyon arızaları, rotarlar vb. geçikmelerle birlikte oldukça geç bir saatte seferini tamamlayabiliyor. (Mesela ben bu kelimeleri yazarken, saat 13:15 ve hala 30dk civarı yolumuz var!)

Yataklar rahat mı, temiz mi?

Kabinler oldukça eski ama size sağlanan yastık kılıfları/nevresimler oldukça temiz.

Yolculuk sırasında yiyecek/içecek durumu.?

Mutlaka yanınıza yiyecek bir şeyler alın, zira ikram olarak buzdolabına bırakılmış olan 1 adet Çizi, 1 adet meyva suyu ve 0.5 litrelik suyla bu yolculuk bitmez. Trende ve durakladığı yerlerde alışveriş imkanı yok.

Trende Alkol/sigara serbest mi?

Hayır.

Tuvaletler

Uçaktakilere benzeyen, kompakt yapıda ve ortak kullanım için tasarlanmış <alaturka> tuvaletler var. İhtiyacınızı yolculuk başında hatta evde gidermenizi tavsiye ederim.

Vize ve gümrük işlemleri nasıl oluyor, yurtdışı çıkış harcı gerekir mi?

Yurtdışı çıkış harcınızı mutlaka önceden banka şubelerinden ödemenizi tavsiye ederim, millet pul kuyruğundayken siz işlemleriniz çoktan bitirip, trende istirahat edebilirsiniz. Türkiye çıkışında geçerli bir pasaport/şengen vizesi/harç pulu yeterli, trenden iniyorsunuz ve sıraya girip işlemlerinizi hallediyorsunuz. Daha sonra siz trendeyken ikinci bir pasaport kontrolu yapılıyor buradaki işleminiz yaklaşık 1 saat sürüyor. 

Bulgaristan tarafında bir daha trenden inmiyorsunuz. Detaylandırmak gerekirse, önce bir polis kabine gelip gümrük kontrolü yapıyor. Muhtemelen bizim bagajlar küçük olduğundan sigara, alkol, parfum var mı diye formaliteden sordu ve 30sn de kontrolü bitirdi. Daha sonra başka bir görevli gelip, pasaportları topladı ve yaklaşık 1 saat sonra da pasaportlarımız işlenmiş olarak geri iade edildi.

Duty Free

yok…görmedim, işitmedim,bilmiyorum! (En azından gidiş yolculuğu sırasında)

Sonraki yoluculuklarda görüşmek üzere…Çufff, çuuffff!

Tatil kısa, hava serin, olası yağış riski ve var olan daha onlarca mantıklı bahaneye rağmen, yola çıkma dürtümüz bir kez daha aklı selime baskın geldi ve vurduk kendimizi yollara… Bu sefer hedefimiz mümkünse Kaz Dağlarında bir yerlerde kamp yapmaktı ve tabii ki her zaman olduğu gibi nihai lokasyon, gidiş/dönüş rotası belli değildi.

Hazırlık faslımız oldukça kısa sürdü, gittikçe daha da uzmanlaştığımız ve artık kendi tekniklerimizi geliştirmeye başladığımız motosiklet yükleme işini, bu sefer erkenden bitirdik. Bu tarz bir yolculuğa çıkma niyeti olanlara referans oluşturması adına yanımıza aldıklarımızı kısaca özetleyeyim;

Yeşil Tostos’un (GTS 300) ön bagajına;

• Cadir (decathlon)
• Hamak (decathlon)
• Ip (2 adet 3 metre) (tekzen)
• 2 adet kamp sandalyesi (tekzen)
• Uyku tulumu (decathlon)
• Çadır altı örtüsü (decathlon)

Orta kısıma (açık rack tipi bagaj);

• Yiyecek, içecek vb.
• Kamp malzemeleri (çatal, bıçak, bardak, tabak vs.)
• Kolay erişilmesi gereken eşyalar (cüzdan, telefonlar, şarj cihazları, kafa lambası, powerbank vs.)

Sele altı bagajına ve arka çantaya;

• Kıyafetler
• Basit tamirat malzemeleri (lastik spreyi, yedek buji, yedek gaz teli, plastik kelepçe, elektrik bandı, tornavida vs.)

Tavsiye: Yolculuk öncesi gereksiz stres olmamak ve beklenmedik son dakika sürprizleriyle karşılaşmamak adına, motorun yüklemesini mümkünse 1 gece önceden yapın!

Tavsiye: her ne kadar taşıma açısından sıkıntılı olsa da çadır ile tatil düşünüyorsanız mutlaka yanınıza mat alın. (Biz almadık ve büyük bir şans eseri matsız da rahat edebileceğimiz bir yere kurduk çadırımızı!)

İlk Gün (Cumartesi)
Hem yolu azaltmak, hem de zaten kısa olan zamanımızı en verimli şekilde değerlendirmek adına tercihimizi Yenikapı -Bandırma feribotundan yana kullandık. Bilet alma işini son dakikaya bırakmamıza rağmen, şansımızın yaver gitti ve istediğimiz saate yer bularak tatile moralli başladık. (Feribot 2.5 saat sürüyor ve 2 kişi + motosiklet için toplam 160tl ödedik.) Sabah 7:00 feribotuna yetişmek için sabah 5:00’da kalkmak belki de tatilin tek sevimsiz kısmıydı.

Sorunsuz bir yolculuktan sonra 9:45 civarı Bandırma’ya vardık. Rotanın ilk durağı referans üzerine Yenice’ye bağlı Hıdırlar Köyü’ndeki Saman Çiftliği. Emre ve Demet adlı hayallerinin peşinden koşmaya cesaret edebilmiş evli bir çiftin işlettiği bu mütevazi ve sıcak mekan yaz-kış fark etmeksizin kafa dinlemek için kaçılabilecek harika bir yer. Zamansız, şirin, huzurlu… Başka bir seyahatte mutlaka tekrar uğrama sözü vererek içimiz buruk şekilde Saman Çiftliği’ne veda ettik. Geçirdiğimiz kısa ama keyifli anlar neticesinde Hıdırlar’dan ayrılırken akıllarda Emre ile yaptığımız keyifli sohbet, ev yapımı harika limonata ve 40 yıl hatırı kalacak ikram kahve kaldı…Bir dahaki sefere görüşmek üzere güzel insanlar.

Günün kalanı için tempoyu biraz düşürmeye ve kendimizi Kaz Dağları’nın meşhur soğuk sularına bırakmaya karar verdik. Ufak bir detay, “bu safhada bile” konaklayacağımız yer “hala” net değildi!
Civardaki soğuk derelerde kendimizi serinletip soluklandık ve günün kalan kısmı için kabaca bir plan yaptık. Amacımız, konaklama için bol alternatifin olduğu 50-60km uzaklıktaki Mehmetalan köyü civarındaki kamp alanlarına gitmek ve geceyi bunlardan birinde geçirmekti… Yeşil Tostos’un off-road macerası böylece başlamış oldu!

Konaklamak için kamplar bölgesinin en ucunda yer alan ve aynı zamanda yolu en bozuk olan Kuzgun Kampı tercih ettik. Yeşil Tostos tepesindeki 2 kişiye ve bol yüküne rağmen hiç de naz etmedi ve bir kez daha ulaştırdı bizi hedefe.

Ezel ve Adem’in işlettiği Kuzgun kamp, bol çadır yerine ve güzel konumuna rağmen enteresan şekilde kalabalık olmayan şirin bir yer. İçerisinde kamp yapmak için gerekli asgari bileşenler mevcut (ortak duş, tuvalet, mutfak…) konaklama kişi başı 35tl. – ki aslında bu standartlar için bir miktar yüksek (zira kahvaltı ücrete dahil değil!) – fakat gerek Adem ve Ezel’in güler yüzlü konukseverliği gerekse zamanın biraz ilerlemiş olması bu ufak detaya çok da takılmamamıza neden oldu. Kalmaya karar verdik. Hızlıca çadırlar kuruldu, eşyalar boşaltıldı ve bir kamp klasiği olan ateş başında akşam yemeği ve her telden koyu bir sohbetle günü batırdık.

Vakit ilerleyince bu sefer büyük kamp ateşinin başında pinekleyip diğer konukların yaptığı müziklerle günün yorgunluğunu attık. Her zevke hitap etmese de Şaman esintileri sunan bu değişik ezgilere ben bayıldım.

Yola çıktığımız andan itibaren tepemizden eksik olmayan kara bulutlar gece 2:00 sularında bize eşlik etmeye karar verdi ve şiddetli bir sağanak başladı. Çadır konumunu doğru seçmek ve açıkta eşya bırakmamak gibi temel kampçılık ilkeleri bir kez daha ise yaradı ve tek çorap dahi ıslatmadan, kuru şekilde yağmuru atlattık…(Doğada ve trafikte kurallara uymak iyidir!)

2. Gün (Pazar)
Serin, yağışlı ama sıkıntısız bir gece sonrası “biraz da yol yorgunluğu nedeniyle” ancak 8:30 gibi uyandık… Pek de kamp ortamlarından beklenmeyecek mükellef bir kahvaltı ile güne başlamak tüm enerjimizi/neşemizi yerine getirdi. Hemen hepimizin tek hedefi vardı, yüzmek, yorulmak, dinlenmek ve tekrar tekrar yüzmek!!! Kamp yerine yaklaşık 10dk yürüme mesafesinde muhteşem bir yer bulduk ve serin sularda saatlerce vakit geçirdik…

Saat 15:00 sularında her zaman olduğu gibi rahat battı ve ani bir kararla dönüş için yola çıkmaya karar verdik. Hedef bayram trafiğini hiç yaşamamak ve gitgide artan kara bulutların hışmına yakalanmadan sağ salim eve varmaktı. Zira Mehmetalan Köyü’nden Kuzgun Kamp’a kadar olan aşırı bozuk ve toprak yol, yağmur sonrası motosiklet için kullanılamaz hale gelebilir diye bir miktar tedirgindik.

Henüz tatilin son günü olmamasına rağmen, tüm feribot biletlerinin tükenmiş olması biraz moral bozucu olsa da şansımızı denemeye karar verip, 17:30 gibi Bandırma için kontak çevirdik.

Telefonun zor da olsa çekmeye başladığı Mehmetalan Köyü’nde kısa bir mola verip 23:55 Bandırma-Yenikapı feribotu için bilet aldık. Önümüzde neredeyse 6 saat ve yaklaşık 200km bir yol olduğu için geze geze ve köy yollarından dönmeye karar verdik. Böylece rotamızı hızlı ve tehlikeli ana yol yerine bozuk ama muhteşem manzaralı Balya-Gönen istikameti üzerinden Bandırma’ya ulaşacak şekilde değiştirdik.

Yolculuk boyunca serin hava ve bir süre önce yağmış yağmur koşulları oldukça zorlaştırsa da doğanın bakirliği, manzaranın muhteşemliği bizi bizden aldı…Peş peşe geçtiğimiz köyler, temiz hava ve sıcak kanlı yurdum insanı bir kez daha yüzümüze şehir hayatının sığlığını, riyakarlığını ve yaşadığımız gereksiz stresleri şamar gibi vurdu.
Yol boyunca, küçük derelerden, taşlı, topraklı köy yollarından geçtik. İnsanlarla sohbet edip inek sürüleri solladık.. Belki yorgunluktan ve açlıktan, belki de ustasının hünerinden bilemeyeceğim ama “şimdiye kadar” yediğimiz en lezzetli tostu yedik Danişment köy kahvesinde, yanında nefis demlenmiş çaylar ve sıcacık bir sohbet eşliğinde…

Tahmin ettiğimiz gibi Bandırma’ya sefer saatinden 3 saat kadar erken vardık. 2 ayrı telefondan 15-20 dakika deneyerek gene bir son dakika bileti yakaladık ve seferimizi 22:00 olarak değiştirttik (48tl ceza ödeyerek).

Deniz biraz dalgalı da olsa, yolcuğun feribot kısmı sorunsuz geçti ve gece yarısı Yenikapı’ya, 30-40 dakika sonra da evimize vardık.

2 gün boyunca hemen her türlü yolda bol motosiklet kullandık, gezdik, yüzdük garip ama hem çok yorulduk hem de bol bol dinlendik. İşin en güzel tarafı, bayram tatili süresince tüm Türkiye’de hemen her yer yağışlıyken, biz tek damla ıslanmadık…

Uyuyamayacak kadar yorgunuz diye söylenip birbirimize yol hikayeleri anlatırken, Nyks ve Hypnos devreye girip, bizi derin bir uykuya mahkum etti…sızarcasına uyuduk!

…ve bir tatili daha resmi olarak bitirdik!

Sevgiyle kalın..