Son dönemde pek sevimsiz bir şey izliyorum, anlatayım;

…nasıl başlasam, böyle pis, kötü, fena bir adam var… Bir şekilde hile hurda, alengirli şeyler yaparak başa geçiyor… Halkın dini duygularını sömüren ve ülkeyi kendi mülkü olarak gören hırslı mı hırslı bu adem evladı… Sırf kendi çıkarı için dış mihraklarla işbirliği falan yapıyor, öyle de art niyetli, fesat birisi… İcraatlarına ses çıkaranı, muhalefet yapanı mutlaka bir şekilde susturuyor… Aksi görüşlere, düşüncelere falan zaten hiç tahammülü yok zat-ı muhteremin… Ben dedim oldu mantığında, garip, her daim öfkeli ve narsist karakterli bir adamcağız… Oğlu var bir tane, hem az zeki, hem zevk sefa düşkünü hem de gereğinden fazla atarlı… Sürekli bir rüşvet döngüsü var ortamda, entrikanın bini bir para… Çevresindekilerin çoğu bütün bu olan bitenin farkında ama affedersiniz ya mabatlarına güvenemedikleri için, ya da çıkarlarına dokunduğu için hiç bir şekilde müdahale edemiyorlar… Acınılası bir durum, tam bir akıl tutulması yaşanıyor anlayacağınız… karakterimiz o kadar garip ve kurnaz bir adam ki, inanılmaz şekilde her olayda “mağdurum da mağdurum edebiyatı yaparak” zeytinyağı gibi üste çıkıveriyor vs…vs.. yani Ortaçağ Avrupa’sında geçse de, o kadar gerçeklikten uzak ve saçma ki anlatılanlar!

Anlayacağınız, tam bir vakit kaybı The Borgias (The Original Crime Family)... Akıl var mantık var, şu yazdıklarının ne kadarı tarihte “gerçekten” yaşanmış olabilir ki sevgili Mario Puzo!

Ne biçim hikâye bu böyle. Ne biçim dizi… Cık, cık, cık!

…edep yahu!

(şaka lan şaka! ibretlik bir dizi… izleyin, izlettirin)