Sevgili Atatürk,

…biz bu Cumhuriyet, tam bağımsızlık, kadın-erkek eşitliği, demokrasi, laiklik işlerini falan pek beceremedik. Ülkece, önce ilkelerinden vazgeçtik (malum okumayı sevmiyoruz, okuduğumuzu da pek anlamıyoruz zaten…en kolayı bu oldu), Sonra, sana diktatör diyerek başımıza geçen padişah-özentilerine ses etmedik (inanmazsın, en aydınımız bile sus-pus oldu)…Okullarımızdan sana ve kurduğun düzene ait şeylerin bir gecede kaldırılmasına, kurduğun meclisin vekillerinin affedersin 10-15 duraklı siktiriboktan metroları, trenden devşirme hızlı trenleri örnek göstererek “demir ağları biz ördük biz!” şeklinde hönkürmelerine ve “10.yıl marşı ile alenen dalga geçmelerine de pek ses etmedik… O çok güvendiğin halkın, kamu kurumlarının adlarından T.C.ibaresinin kaldırılması gibi oldukça cüretkar hareketlerin farkına bile varmadı…(TV’de ya maç vardı, ya dizi..!)

…sonuç mu?

Acıdır ki, 23 nisanı hediye ettiğin ve her şeyin üzerinde tuttuğun çocukların, muhtemelen bir kaç nesil sonra ne adını hatırlayacak ne de yaptıklarını…Bütün bunların müsebbibi olan bu neslin mevcut ana-babaları ise çocuklarına, yobazlık, gericilik, bencillik ile dolu bir yaşam ve her metrekaresi rant uğruna satılmış “vatan olma vasfını hızla yitiren” bir toprak parçası bırakarak, ızdırap içinde göçecekler bu dünyadan.

…beceremedik be Atam biz bu bağımsızlık, demokrasi işini. Sızlattık kemiklerini, helal et hakkını!

Bugün 23 Nisan 2014, Ulusal Egemenlik ve Çocukların tehdit altında Türkiye…